Nie stosujemy metodyki nauczania poszczególnych elementów techniki i działań. Podstawową formą nauczania jest forma zabawowa. Na tym etapie najważniejsza jest zabawa i oswajanie z piłką. Należy wykorzystać zamiłowanie skrzatów do ruchu i kształtować wszechstronny rozwój motoryczny. Dzieci w tym wieku łatwo się zniechęcają i poddają dlatego najważniejszym aspektem pracy ze skrzatami jest utrzymanie pasji do piłki. Treningi Skrzatów to:

• forma zabawowa,
• współzawodnictwo,
• małe gry (max. 2na2),
• prowadzenie piłki, drybling, strzał (który tak naprawdę jest treningiem podania)

Na tym etapie budując mezocykl koncentrujemy się tylko na atakowaniu. Skrzaty nie są zainteresowane nauką obrony, odbiór piłki przychodzi im instynktownie.

Tematy:

• drybling
• prowadzenie piłki
• kontrola piłki

Przykładowe środki treningowe:

• czołganie
• przewroty na materacu
• podskoki
• podrzucanie piłek
• naśladowanie ruchu zwierząt
• łączenie form ruchu (bieg – zwrot – kopnięcie piłki)
• ćwiczenia z piłkami
• tory przeszkód
• berki
• wyścigi
• sztafety
• małe gry (1×1, 2×1, 2×2, 3×3)
• gra właściwa 4×4 bez bramkarzy

Wszechstronny rozwój motoryczny jest najważniejszym aspektem w rozwoju sportowym skrzata. Warto o tym pamiętać i utrzymywać bogaty, wszechstronny pakiet zajęć ruchowych. Treningi nie mogą być typowo piłkarskie, jednostki treningowe programujemy pod ruch, koordynację, motorykę. Kształtowanie wzorców ruchowych, szybkości reakcji, koordynacji, siły, gibkości, zwrotności, orientacji przestrzennej to fundament rozwoju skrzata.

Skrzatów uczymy jedynie podstawowych celów i zasad gry nie zagłębiając się w detale. Nie wymagamy też od nich aby zawsze wszystkich przestrzegały. 

Budowanie świadomości Skrzata to:

• budowanie i podtrzymywanie motywacji wewnętrznej,
• nauka rozpoznawania i nazywania emocji występujących w meczach oraz na treningach,
• pomoc w zrozumienie celu nad którym pracujemy wykonując ćwiczenie,
• wspólne odnajdywanie i analizowanie przyczyn porażek, konfliktów, spadków motywacji,
• kształtowanie samodzielności (wybór ćwiczeń, samodzielne utrzymywanie intensywności),
• uczenie samoobserwacji,
• nauka zachowania się przed i po treningu (odpowiedni ubiór, pomoc w organizacji sprzętu),
• nauka organizacji (bidony, sprzęt i ubiór w konkretnym miejscu),
• kształtowanie wartości (tolerancja, różnorodność, wsparcie),
• wpływ słodyczy, nawadniania i zdrowego odżywiania na osiągnięcia w sporcie.

• duża chęć zabawy i ruchu,

• mała pewność siebie,

• słaba zdolność koncentracji,

• wysoki poziom egocentryzmu, podejmują w grze głównie działania indywidualne, takie jak prowadzenie piłki, drybling lub strzał, najczęściej pomijając aspekt współdziałania z innymi graczami,

• słabo rozwinięte mechanizmy poznawcze (percepcja). Dzieci nie są jeszcze w stanie wychwycić zbyt dużej liczby informacji z gry, najczęściej koncentrując się na piłce i najbliższym zawodniku,

• stosunkowo niski poziom umiejętności piłkarskich, co wynika z dość niskiego poziomu koordynacyjnych zdolności motorycznych (niskiej precyzji ruchu),

• niski poziom rozumienia gry, z racji krótkiego stażu zawodniczego

Nadal rozwijamy tematy treningu nabyte w Skrzatach (drybling, prowadzenie piłki, kontrola piłki). Pracujemy nad nimi równie mocno jak nad nowymi tematami.

Tematy:

• drybling (A)
• prowadzenie piłki (A)
• kontrola piłki (A)

Nowe tematy:

• zdobywanie przestrzeni (A)
• wsparcie (A)
• tworzenie linii podania (A)
• przyjęcie piłki (A)
• podanie piłki (A)
• powstrzymanie (B)
• odbiór piłki (B)
• pressing (B)
• orientacja przestrzenna (Gra)
• szybkość reakcji (M)
• różnicowanie ruchów (M)
• balans (M)

Przykładowe środki treningowe:

• czołganie
• przewroty na materacu
• podskoki
• ćwiczenia z piłkami
• tory przeszkód
• wyścigi
• zmiany rytmu biegu 
• zmiany sposobu prowadzenia piłki
• obserwacja przestrzeni w trakcie prowadzenia piłki
• różne formy biegu (przodem, tyłem, bokiem, krok skrzyżny, skipy)
• małe gry (1×1, 2×2, 3×2, 3×3)
• gra właściwa 5×5

Należy zwiększyć objętość środków treningowych kształtujących koordynacyjne zdolności motoryczne. Poprzez dużą liczbę dynamicznych berków i wyścigów będą kształtowane zdolności
szybkościowo-zwinnościowe, których wysoki poziom na późniejszych etapach szkolenia będzie miał ogromne znaczenie
w kontekście skutecznej i efektywnej gry.

Budowanie świadomości Żaka wygląda podobnie jak na etapie Skrzata. Koncentrujemy się trochę mocniej na indywidualnym podejściu do zawodnika zamiast pracować ogólnymi przykładami i wzorami.

• pomoc w rozpoznaniu motywacji indywidualnej do uprawiania piłki nożnej,
• budowanie i podtrzymywanie motywacji wewnętrznej,
• nauka rozpoznawania i nazywania emocji występujących w meczach oraz na treningach,
• pomoc w zrozumienie celu nad którym pracujemy wykonując ćwiczenie,
• wspólne odnajdywanie i analizowanie przyczyn porażek, konfliktów, spadków motywacji,
• kształtowanie samodzielności (wybór ćwiczeń, samodzielne utrzymywanie intensywności),
• uczenie samoobserwacji,
• nauka zachowania się przed i po treningu (odpowiedni ubiór, pomoc w organizacji sprzętu),
• nauka organizacji (bidony, sprzęt i ubiór w konkretnym miejscu),
• kształtowanie wartości (tolerancja, różnorodność, wsparcie),
• wpływ słodyczy, nawadniania i zdrowego odżywiania na osiągnięcia w sporcie.

• cały czas wykazują dużą radość z gry i ruchu,

• sukcesywnie „wychodzą” z egocentryzmu,

• coraz częściej dostrzegają potrzebę i korzyści wynikające ze współdziałania

W stosunku do młodszych kolegów dzieci w wieku 10–11 lat charakteryzują się wyraźnie wyższym poziomem:

• rozumienia gry (zauważając pozytywne aspekty wynikające ze współdziałania z partnerami z drużyny),

• mechanizmów poznawczo-decyzyjnych (dostrzegając większą liczbę zawodników),

• umiejętności piłkarskich, wynikających z większej precyzji ruchu,

• spokoju i umiejętności utrzymania koncentracji.

Nadal rozwijamy tematy treningu nabyte w Skrzatach oraz Żakach. Pracujemy nad nimi równie mocno jak nad nowymi tematami.

Tematy:

• drybling (A)
• prowadzenie piłki (A)
• kontrola piłki (A)
• zdobywanie przestrzeni (A)
• wsparcie (A)
• tworzenie linii podania (A)
• przyjęcie piłki (A)
• podanie piłki (A)
• powstrzymanie (B)
• odbiór piłki (B)
• pressing (B)
• orientacja przestrzenna (Gra)
• szybkość reakcji (M)
• różnicowanie ruchów (M)
• balans (M)

Nowe tematy:

• asekuracja (B)
• strzał (A)
• przyjęcie kierunkowe (A)
• wsparcie (A)
• pozycja otwarta (A)

Przykładowe środki treningowe:

• ćwiczenia z piłkami
• tory przeszkód
• wyścigi
• zmiany rytmu biegu 
• zmiany sposobu prowadzenia piłki
• obserwacja przestrzeni w trakcie prowadzenia piłki
• różne formy biegu (przodem, tyłem, bokiem, krok skrzyżny, skipy)
• małe gry (1×1, 2×2, 3×2, 3×3)
• rozgrzewka z elementami rozciągania
• ćwiczenia na drabince
• ball mastery
• koordynacja pracy ramion i nóg
• szybka praca nóg i ramion
• podania piłki ze zmianą odległości
• wykonywanie zwodów
• ćwiczenia dryblingu
• ćwiczenia skocznościowe
• obserwacja przestrzeni przed przyjęciem lub podaniem piłki
• gra właściwa 7×7

W wieku Orlika dzieci wchodzą w tzw. Złoty Wiek Motoryczności (9-12 lat). W tym okresie dzieci czerpią najwięcej radości z aktywności ruchowej oraz najszybciej przyswajają nowe umiejętności ruchowe. Zdolności motoryczne dziecka wkraczają na kolejny poziom – rozwija się szybkość, zwinność, myślenie przestrzenne. Dlatego właśnie w tym okresie powinno się położyć nacisk na kształtowanie siły, szybkości, mocy, zwinności i koordynacji ruchowej, aby wykrzesać z dziecka pełen potencjał sportowy.

Budowanie świadomości Orlika wygląda podobnie jak na etapie Żaka. Koncentrujemy się jeszcze mocniej na indywidualnym podejściu do zawodnika. Pomagamy rozwiązywać indywidualne problemy gracza które w tym wieku stają się świadome i coraz bardziej realne.

• pomoc w rozpoznaniu motywacji indywidualnej do uprawiania piłki nożnej,
• budowanie i podtrzymywanie motywacji wewnętrznej,
• pomoc w zrozumienie celu nad którym pracujemy wykonując ćwiczenie,
• wspólne odnajdywanie i analizowanie przyczyn porażek, konfliktów, spadków motywacji,
• kształtowanie samodzielności (wybór ćwiczeń, samodzielne utrzymywanie intensywności),
• uczenie samoobserwacji,
• kształtowanie wartości (tolerancja, różnorodność, wsparcie),
• wpływ słodyczy, nawadniania i zdrowego odżywiania na osiągnięcia w sporcie.

• wykazują radość  z gry i ruchu,

• mają lepszą zdolność́ koncentracji od swoich młodszych kolegów,

• posiadają̨ predyspozycje do osiągania znaczących postępów w nauce techniki piłki nożnej i działań indywidualnych podczas treningów (znajdują się jeszcze w tzw. złotym wieku),

• rozumieją pozytywne aspekty współpracy na boisku,

• cechuje spokój i opanowanie,

• dodatkowo występuje u nich skok pokwitaniowy,

• pojawiają się u nich duże różnice w wysokości ciała pomiędzy rówieśnikami,

• występują zaburzenia w koordynacji ruchowej

Nadal rozwijamy tematy treningu nabyte u Orlika. Pracujemy nad nimi równie mocno jak nad nowymi tematami.

Tematy:

• drybling (A)
• prowadzenie piłki (A)
• kontrola piłki (A)
• zdobywanie przestrzeni (A)
• wsparcie (A)
• tworzenie linii podania (A)
• przyjęcie piłki (A)
• podanie piłki (A)
• powstrzymanie (B)
• odbiór piłki (B)
• pressing (B)
• orientacja przestrzenna (Gra)
• szybkość reakcji (M)
• różnicowanie ruchów (M)
• balans (M)
• asekuracja (B)
• strzał (A)
• przyjęcie kierunkowe (A)
• wsparcie (A)
• pozycja otwarta (A)

Nowe tematy:

• przestrzeń (A)
• mobilność (A)
• głębia i szerokość ataku (A)
• równowaga (B)
• ochrona przestrzeni (B)
• kompaktowość (B)

Przykładowe środki treningowe:

• tory przeszkód
• zmiany sposobu prowadzenia piłki
• obserwacja przestrzeni w trakcie prowadzenia piłki
• różne formy biegu (przodem, tyłem, bokiem, krok skrzyżny, skipy)
• małe gry (1×1, 2×2, 3×2, 3×3)
• rozgrzewka z elementami rozciągania
• ćwiczenia na drabince
• ball mastery
• szybka praca nóg i ramion
• wykonywanie zwodów
• ćwiczenia dryblingu
• ćwiczenia skocznościowe
• obserwacja przestrzeni przed przyjęciem lub podaniem piłki
• ćwiczenia stabilizacyjne w dynamice
• żonglerka zadaniowa
• gry kształtujące orientację przestrzenną
• ćwiczenia z dwoma piłkami (wyścigi, zadania)
• biegi tlenowe o zmiennej intensywności
• gra właściwa 9×9

Młodzik to rozpoczęcie  procesów dojrzewania, gdzie tempo rozwoju jest największe u dziewcząt około 11–12 roku życia, u chłopców około 2 lata później (13–14 lat). Wiąże się to z tzw. skokiem pokwitaniowym. Okres ten charakteryzuje się znaczną, biologicznie uwarunkowaną zmiennością. Rówieśnicy mogą diametralnie różnić się między sobą wysokością i masą ciała. Większą sprawnością wyróżniają się w tym okresie osoby o przyspieszonym rozwoju biologicznym (akceleranci). Ich przewaga nie wynika jednak z lepszych uzdolnień i predyspozycji do sportu, a jedynie z bardziej zaawansowanej dojrzałości biologicznej.